Zondagmorgen. Hoor ik daar nu de wekker van Sabine afgaan? Ik draai me nog even om en doe net of ik nog slaap. Het was een druk weekend want Sabine had haar verjaardag gevierd. En van een feestje kun je best moe worden.
Maar zoals het een goed werkhond betaamt ben ik toch maar uit mijn bench gegaan want we moesten naar de training, dus aan het werk.
Vandaag hebben we mijn training wat uitgebreid. Ik mocht nog even spelen met de instructeur maar daarna liep ze heel hard weg. Met mijn speeltje. Of dat de bedoeling was geen idee maar grappig vond ik het niet. Dus ben ik maar hard gaan piepen in de hoop dat ze terugkwam met mijn speeltje. Sabine hield me ook nog stevig vast zodat ik er nog niet achteraan kon rennen. Ik hield mijn speeltje goed in de gaten en ineens was de instructeur met mijn speeltje weg. Nergens meer te zien.
Sabine liet me uiteindelijk los en riep ‘zoek mens!’. Snel rende ik weg, mijn neus achterna op zoek naar de geur van de instructeur en mijn speeltje. Yes, gevonden! Nu nog zorgen dat ik mijn speeltje terugkrijg. Dus ik sprong op de instructeur, gaf haar likjes op haar neus en piepte wat. Maar hier kreeg ik mijn speeltje niet mee terug. Uiteindelijk besloot ik maar voorzichtig te gaan blaffen. Dat werkte, ik heb mijn speeltje terug. Alle mensen om mijn heen begonnen te juichen. Sabine ook. Goed zo Qimugta, good girl! Als Sabine dat zegt heb ik het blijkbaar heel goed gedaan. Trots liep ik met mijn speeltje rond en mocht ik samen met Sabine ook nog spelen. Het was vroeg vanmorgen en ik had nog een ‘kater’ van het feestje van de avond ervoor maar wát een supertoffe dag. Kon elke dag maar zo zijn.
Paws Qimugta
Trainingsdag 1
