Een mistige zondagochtend. Voor de meeste tweevoeters van jullie een relaxte ochtend (denk en hoop ik). Heerlijk uitslapen en gezellig ontbijten met je gezin. Maar voor ons viervoeters is de zondag een werkdag. Maar niet zomaar een werkdag. Wel eentje waar ik al de hele week naar uitkijk.
Vandaag gingen we trainen op een industrieterrein. Elke training is een andere omgeving, bos, puin en stedelijk gebied. Overal vind je ons. Dit omdat een vermist persoon overal en nergens vermist kan zijn. Dus trainen we dat ook op verschillende plekken.
Mijn oefening werd vandaag wat moeilijker gemaakt. Het oefenslachtoffer had zich vandaag iets beter verstopt dan de vorige keer. Ik zag haar wel weglopen met mijn speeltje maar ze liep van links naar rechts en ineens zag ik haar niet meer. Foetsie, weg was ze.
Sabine zei, ‘Zoek mens!’ Ik rende er snel heen maar kon haar niet meteen vinden. Nu was het dus belangrijk om mijn neus te gaan gebruiken. Ik moest goed nadenken welk geurtje ik moest volgen. Uiteindelijk had mijn neus een bekende geur te pakken. En ja hoor, daar zat ze, met mijn speeltje. Nu zorgen dat ik dat speeltje krijg. De vorige keer ging ik hard blaffen, kan ik mij herinneren. Toen kreeg ik mijn speeltje terug. Misschien werkt dat nu ook wel. En blaffen dat ik deed. Yes! Gelukt. Ze zijn er weer ingetrapt. Ik denk dat ze van schrik gewoon het speeltje maar geven. Ik kan al best hard blaffen hoor voor een 19 weken jonge pupmeid. Wat een te gek gaaf spelletje is dit zeg.
Good girl Qimugta! Sabine is heel trots op mij.
High paw, Qimugta
Training 17 november 2019
