Na afgelopen donderdagavond geholpen te hebben bij het zoeken naar een vermiste jongeman van 22 jaren oud te Castricum, mocht ik vanmorgen (26.11.2017) samen met baasje nog een keer mijn favoriete bezigheid uitoefenen: samen met hem zoeken naar (oefen)slachtoffers is namelijk mijn lust en mijn leven!
Vandaag hebben we in omgeving Apeldoorn getraind in een groot gebouw met in totaal vier verdiepingen. Aangezien het gebouw in een soort van vierkant was opgetrokken met in het midden een binnentuin, kon je op elke verdieping een rondje lopen. Aan beide zijden van de gang lagen diverse kamers, waarvan de ene wat groter en de andere wat kleiner was.
De jonge honden vormden een groep en de volwassen / inzetbare honden waren verdeeld over twee groepen.
Onze groep had voor de eerste oefening de beschikking over de bovenste etage. Per keer liepen er twee viervoeters samen met hun geleider te zoeken. Al gauw bleek dat er twee oefenslachtoffers verstopt waren. In één van de kamers zat een slachtoffer verstopt in een kast, een ander slachtoffer bevond zich in het ketelhok waar je pas kon komen wanneer je eerst een deur opende en je via de daarachter gelegen trap omhoog liep. Die tweede bleek een lastige: er kwam maar weinig ‘lucht’ onder de deur door, dus als viervoeter moest je eigenlijk pal aan de deur snuffelen om die weinige geur op te kunnen pikken en te kunnen duiden dat die van achter de deur kwam.
Ik was weer eens wat te gedreven en verstapte me daardoor op de wel erg steile trap. Gelukkig liep baasje direct achter me en ving hij me op. Eenmaal in de ketelruimte moest dan nog wel worden uitgewerkt waar precies de meeste menselijke geur vandaan kwam …
Een mooie, uitdagende oefening, die alle honden en hun geleiders uit de groep uiteindelijk succesvol hebben afgesloten!
Voor de tweede oefening konden we gebruik maken van de kelder. Ook deze oefening was vernuftig door de instructeur bedacht: in de kelder zat achter een fietsenstalling op ongeveer één meter hoogte een luik in de muur. Achter dat luik bevond zich over de gehele lengte van de kelder een soort gang waar o.a. de waterleidingen aan het plafond zaten en dergelijke. Halverwege die gang was dan het oefenslachtoffer op een stoel gezet, in het pikkedonker. De tweevoeters die daar als slachtoffer gezeten hebben zullen gemerkt hebben dat mijn mede-viervoeters en ik echt werken en vertrouwen op onze neus en niet zozeer op ons zicht: de meeste van ons zijn jullie in het donker eerst voorbij gelopen alvorens we via onze neus in de gaten hadden dat we terug moesten naar de
geurbron en dat we daar konden verwijzen, elk op ons eigen manier.
Ook deze oefening hebben alle harige vriendjes en vriendinnetjes samen met hun baasje / bazinnetje tot een goed einde weten te brengen!
Al met al dus weer twee leuke en leerzame oefeningen gedaan. Dit stoppen we in ons ‘rugzakje’ met daarin alle eerdere opgedane ervaring en verzamelde kennis en kunnen we in de toekomst gebruiken / toepassen bij volgende oefeningen en/of inzetten! Baasje en ik kijken er naar uit!
Mijn eerste inzet als duiker en lid ondersteuningsteam – Kees Franken
