Hallo Tweevoeters,
Het is al een tijdje geleden dat jullie van mij hebben gehoord. Maar ik heb niet op de bank gelegen hoor. In de afgelopen tijd is er weer veel gebeurd in mijn ontwikkelingen.
Ik ben met de kerst voor het eerst op vakantie geweest met mijn tweevoeters en mijn grote viervoeter vriend Biryook. Heerlijk uitwaaien aan het strand zoals Sabine dat noemt. Rennen door de golven en met mijn favo bal spelen. Nou een echte aanrader. Gelukkig gaan we binnenkort weer.
Ik mocht in december ook mee naar een inzet. Sabine kreeg een melding dat ze gingen zoeken naar een vermiste vrouw. Ik had graag mee helpen zoeken, maar ik ben nog te jong zei Sabine. En je moet ook nog veel leren. Mijn grote vriend Biryook ging wel mee zoeken. Hij is al een inzetbare reddingshond. Ik mocht in de grote inzet bus slapen en Sabine ging helpen op de CP in de bus. Ik was naderhand best moe want al die indrukken van een zoekactie is niet niks. Fijn dat we die avond als RHWW de nabestaanden duidelijkheid hebben kunnen geven over hun vermiste dierbare.
In januari zijn we weer begonnen met trainen. Mijn neus en mijn hoofd waren het spelletje ‘mens zoeken’ niet verleerd. Ze deden het erg goed. Het oefenslachtoffer zat in een container verstopt. Wie gaat daar nou liggen? Tussen de gleuven van de container rook ik een mens. Nou dan staat me maar een ding te doen. Blaffen, zodat Sabine weet dat ik het mens heb gevonden.
Arctic Challenge Tour
Een week later mocht ik mee naar Enschede. Daar gaven we met een paar honden en geleiders een demo bij de Arctic Challenge Tour. Vier mannen die voor de RHWW geld hadden ingezameld door 7000 km te rijden richting de Noordpool cirkel. Wat een toffe en stoere gasten zeg. Bedankt mannen! Er stonden een heleboel mensen te kijken naar onze demo. In het begin vond ik dat best gek. Zoveel mensen en dan moet ik een oefenslachtoffer zoeken. Toen ik dat dacht wilde mijn neus naar rechts. Mijn neus had wat geroken. Ik kon mijn neus niet meer tegenhouden. Ja, daar ligt hij. Gevonden. Wat tof dat ik tussen zoveel publiek toch het slachtoffer had gevonden. En ik liet me niet afleiden. Soms is je neus achterna gaan het beste. Wat een gave ervaring. De ander honden deden het ook heel goed.
Inmiddels heb ik nog meer trainingen achter de rug en ik ga met sprongen vooruit. De oefeningen worden langer en de oefenslachtoffers gaan op de meest vreemde plekken liggen. Tot op heden heb ik ze allemaal nog kunnen vinden. Soms kan ik dat al heel zelfstandig maar af en toe is de oefening nog te moeilijk dat Sabine of een instructeur mij een beetje moet helpen. Maar ondanks ik bijna 8 maanden ben kan ik zeggen dat ik aardig op weg ben om een goede reddingshond te worden.
Paws Qimugta
Trainingsdag 3
