Een inzetteam van de RHWW heeft met 4 honden en 7 personen naar de vermiste vrouw gezocht.
De voorbereiding op de inzet.
Vanaf 04-06-2006 wordt de 26 jarige Marijke Vervoort vermist in Noorwegen. Ze is voor het laatst gezien bij het hotel Spiterstulen in het natuurgebied Jotunheimen. Door de Noorse politie wordt een zoekactie op touw gezet maar Marijke wordt echter niet gevonden. Op verzoek van de familie en met medewerking van de Nederlandse politie gaat een team van de RHWW naar het gebied om te zoeken.
Wat er vooraf ging aan de zoekactie.
Allereerst is er contact geweest met de Postbank waar Marijke een reisverzekering heeft lopen. De Postbank bleek al snel bereid de reis en verblijf kosten voor het inzetteam te willen dekken. Naast het dekken van de kosten is informatie over de vermissing van groot belang en uit die informatie bleek al dat de inzet van de Nederlandse honden meerwaarde zou hebben. Er kon begonnen worden met het regelen van de inzet. Hiervoor werd reisbureau BCD travel ingeschakeld voor het regelen van de vliegreis, accommodatie en vervoer in Noorwegen. Het financiële deel zou verder geregeld worden door VIDI
Ook werd het aantal beschikbare honden geïnventariseerd waarbij we kwamen op zeven stuks
Het grootste probleem bleek echter het meenemen van de honden omdat Noorwegen een zeer streng beleid hanteert op het gebied van invoeren van honden in het land. Het gaat hier bij dan vooral om de vaccinaties tegen rabiës en de verplichte bloedtest die daar bij hoort. Regel is dat na minimaal 120 dagen na de laatste vaccinatie een bloedtest moet worden afgenomen. Bij een aantal honden bleek deze tijd beduidend korter dan de 120 dagen en hadden we een groot probleem. In overleg met de Noorse autoriteiten was er een dispensatie van de regeling mogelijk maar daarvoor moesten wel alle gegevens van de honden worden door gemaild en ook de bloedtest moest worden gedaan. Uiteindelijk werden er toch nog een aantal honden geweigerd, hun titer waarde was weliswaar ruim voldoende maar toch beduidend lager dan de waarde van de overige honden, wat voor de Noorse autoriteiten reden was ze niet toe te laten.
Uiteindelijk kon er voor vier honden, vier geleiders, twee man van het ondersteuningsteam en een inzetleider definitief geboekt worden.
——————————————————————————–
Zondag 2 juli: Vertrekdag.
Om 07.00 uur verzamelen bij de vertrekhal van Schiphol. De tickets moesten worden afgehaald bij de balie van BCD travel en daar bleek al snel dat alles tot in de puntjes was geregeld. Er kon worden ingecheckt, deels bij KLM en de overige bij de SAS. Na een korte vlucht van een anderhalf uur landen we in Oslo waar de honden door de veterinaire dienst van het vliegveld gecontroleerd. Daarna door de douane op naar het verhuur bedrijf voor het ophalen van de auto’s. De reis naar het zoekgebied is beduidend langer wat mede komt door de snelheden waarmee in Noorwegen mag worden gereden.
Aankomst bij het hotel
Het is al in de avond als we aankomen bij het hotelwaar we nog kunnen genieten van een maaltijd .
Na het eten de auto’s uitladen en spullen uitpakken. Tijd om even tot rust te komen en het plan voor morgen wordt gemaakt. Eerst naar de politie en daarna verkennen in het zoekgebied.
——————————————————————————–
Maandag 3 juli: De verkenning.
In de ochtend hebben we bij de locale politie een uitgebreide briefing gehad. Daarna zijn we direct naar Spiterstulen in het natuurgebied Jotunheimen gereden. Na een briefing van de eigenaresse van het hotel hebben we een gebiedsverkenning gecombineerd met een aantal verwijsoefeningen. De dag was te snel voorbij. Opmerkelijk is dat de afstanden vrij klein lijken maar de maximum snelheid op de wegen maken dat er lang gereden wordt. Tenslotte hebben we bij ons hotel met de verkregen informatie een voorlopig zoekplan gemaakt om de volgende dag om 8:00u te vertrekken naar de westzijde van Jotunheimen.
——————————————————————————–
Dinsdag 4 juli: De eerste zoekdag.
Om 8:00u vertrokken richting zoekgebied. Voor dit zoekgebied hebben wij gekozen omdat er een pad loopt vanuit Spiterstulen naar berghut Leirvassbu. Op de dag van de vermissing was deze berghut gesloten.
Het weer was ideaal te noemen. Na een rit van drie kwartier (35 km) kwamen we aan bij de weg naar de berghut. Deze verharde weg is ongeveer 15 km lang. De zoektocht liep langs de rivier de Leira. Het terrein bleek middelzwaar en gelukkig waren er geen dorens!
Rekening houdend met de wind zijn we noordelijk gestart. De groep (4 honden) werd opgedeeld aan weerzijden van de weg. Aan het einde van de dag hebben we tegen de verwachtingen in al 8 kilometer afgezocht over een breedte van 200 meter. Morgen zal het resterende gebied afgezocht worden.
Ofschoon we vooralsnog geen succes hebben, kijken we toch terug op een productieve en leerzame dag. Deze eerste dag heeft ons veel geleerd over onder andere windstromen en terreingesteldheid.
Bij terugkomst in ons hotel zijn meteen de spullen voor morgen gereed gemaakt. De eerste dag heeft ervoor gezorgd dat iedereen op tijd op bed lag.
——————————————————————————–
Woensdag 5 juli: De tweede zoekdag.
Na een goede nachtrust vroeg vertrokken naar het zoekgebied van gisteren. Het was wederom goed weer en het enthousiasme was groot. Aangezien het zoekgebied aan de linkerkant van de weg smaller en aan de rechterzijde breder is besloten om met uitzondering van één hond aan de rechterkant te gaan zoeken. Het terrein was moerassig. Rico stond al snel tot zijn knieën in de modder!
Door het terrein schoot de overbrugging van afstanden minder snel op dan verwacht. Toch bleef de stemming en het enthousiasme goed. Op de route van vandaag kwamen we ook één van de weinige bruggen over de rivier tegen. Dit bood de mogelijkheid om ook de andere kant van de rivier af te zoeken. Dit was eerder niet mogelijk vanwege de sterk stromende rivier. Dit zal morgen daarom onderdeel uitmaken van de verdere zoektocht.
Het was erg opvallend dat het rivierpeil gedaald was ten opzichte van gisteren. Echter wijst de weersverwachting van morgen uit dat we regen kunnen verwachten. Dan zal het water helaas weer gaan stijgen.
We hebben Nederlandse toeristen ontmoet die goed bekend zijn met het gebied en zij hebben ons veel informatie kunnen geven over afstanden in relatie tot tijden en over de terrein zwaarte in het gebied. Deze ontmoeting was voor ons erg waardevol. Bemoedigend daarbij was ook dat deze toeristen ons wisten te vertellen dat de vermissing erg leeft bij andere Nederlanders die momenteel in dit gebied verblijven. Ook de Noren die wij spreken geven aan de oren en ogen open te houden.
Ofschoon het gebied gigantisch groot is blijven we optimistisch. Daarmee willen wij deze dag dan ook afsluiten.
——————————————————————————–
Donderdag 6 juli: De derde zoekdag.
Wederom vroeg vertrokken naar hetzelfde zoekgebied als gisteren. De honden toonden bij een waterval verhoogde interesse. Daarom zijn John en Rémy wetsuits gaan halen bij een canyoning bedrijf (Sjak Canyoning AS). Men was zo aardig ons deze pakken kosteloos ter beschikking te stellen gezien de aard van de inzet. Terug aangekomen hebben beiden de waterval van boven naar beneden, waar mogelijk, afgezocht. Helaas zonder resultaat. De stroming was op plaatsen erg sterk en kon onmogelijk veilig onderzocht worden. Om zeker te zijn van de veiligheid van de man te water, zijn standplaatsen ingericht en is met klimmaterialen gewerkt. Na enkele testpogingen hebben wij ook hier weer veel ervaring opgedaan voor eventuele volgende inzetten. Opvallend was dat het water in de ochtend weer lager stond dan de dag ervoor. Gedurende de zoekactie in het water steeg het water weer. Dit terwijl het weer tegen de verwachtingen in erg goed was. Ook was het erg warm.
De honden zijn gelijktijdig verder gegaan met zoeken naar het zuiden tot aan de Leirvassbu. Hier is aan beide zijden van de rivier gezocht. Er is in totaal zo’n 7 kilometer afgelegd over een breedte van gemiddeld 300 meter.
De westzijde van de rivier is afgezocht tot aan een gletscherstroom die onmogelijk overgestoken kon worden.
Een groot deel van de avonden wordt gevuld met verzorging van honden, voorbereidingen voor de dag erna en verwerken van informatie van die dag. De GPS uitdraaien van de afgelopen dagen wijzen uit dat het eerste zoekgebied grondig doorzocht is. Ervaring leert helaas dat dit geen garantie is voor volledige uitsluiting.
Morgen gaat één groep vanaf de Spiterstulen naar een meertje waar honden van de politie verhoogde activiteit hebben getoond. De andere groep zal de weg naar Spiterstulen onderzoeken. Hopelijk morgen meer succes.
——————————————————————————–
Vrijdag 7 juli: De vierde zoekdag.
Na het ontbijt is de hele groep vertrokken naar Spiterstulen. Daar werd een tweedeling gemaakt in een groep van 4 personen, incl. twee OT leden, en een groep van 3 personen.
De groep van 4 personen vertrok volledig bepakt meteen naar het meer Urdadalstjonne (225m bij 425m op een hoogte van ongeveer 1500m) waar de honden van de politie activiteit vertoonden. Dit was een tocht van totaal 6 uur over een afstand van 18 kilometer. Bij het meer aangekomen, na 3,5 uur, is meteen begonnen met het afzoeken van het meer. Er moest, gezien de weersverwachting, rekening gehouden worden met regen. De dreigende bewolking bewees dit dan ook. Dat betekende dat ervaring in de bergen geen overbodige luxe was. Vandaar dan ook de keuze voor twee OT leden.
Eén van de twee honden vertoonde, evenals de honden van de politie, verhoogde interesse bij het meer. Dit kon de hond helaas niet verder uitwerken. In de meest ideale situatie zou er een mogelijkheid moeten zijn om met een boot het water op te kunnen. Dit is helaas onmogelijk door de afgelegen en vooral hoge positie van het meer. Wel schijnen er reeds duikers gezocht te hebben tijdens de eerste zoekactie van de Noren. Iedereen is aan het einde van de dag veilig teruggekeerd.
De tweede groep is gestart met zoeken vanaf Spiterstulen naar het noorden toe. Dit zowel links als rechts van de weg waar dit mogelijk was. Zij troffen daar zeer schuine hellingen aan die doorliepen tot aan de rivier. Ook was het gebied erg grillig en moerassig. Dit bemoeilijkte de actie.
Op één punt verhoogde de interesse van één hond. Dit kon helaas op dat moment niet verder uitgewerkt worden. Hier zal morgen nog aandacht aan besteed worden. Morgen is de laatste zoekdag en zal het laatste deel van de weg vanaf Spiterstulen afgezocht worden. Wederom, hopelijk morgen meer succes.
——————————————————————————–
Zaterdag 8 juli: De laatste en vijfde zoekdag.
De laatste zoekdag is ten einde. Grote frustratie omdat we niets gevonden hebben.
Zoals bekend hebben wij het laatste deel van de weg vanaf Spiterstulen noordwaarts afgezocht. Dit was een weg waarbij het zijterrein varieerde van 0 tot 100 meter breedte. Dit betekende daarom een continu aanpassing van de zoekpatronen. Het ene moment moest iedereen op linie lopen terwijl het andere moment sprongsgewijs gewerkt moest worden. Dit betekende wel dat er efficiënt gewerkt kon worden en efficiënt gewerkt is. De continu draaiende wind maakte ad hoc aanpassing eveneens noodzakelijk
Toen de dag bijna ten einde was vertoonden een aantal honden verhoogde activiteit bij een behoorlijk steil bos (50 m diep) aan de rivierzijde. Het was voor de honden te steil en dus te riskant om het verder uit te werken. Temeer omdat de honden ook al 5 dagen aan het zoeken zijn. Daarom zijn John en Rémy op linie door dit bos geklommen. Helaas zonder succes.
Tenslotte zijn Louise en John gaan afmelden in Spiterstulen en is de rest van de groep terug richting hotel gereden. Daar is alles gereed gemaakt voor vertrek. Komende nacht zal rond 4 uur met gemengde gevoelens vertrokken worden naar Oslo. Ofschoon wij ons doel helaas niet bereikt hebben, verdienen de honden een groot compliment. Er is mede door het zware terrein veel van hen gevergd maar zij hebben tot de laatste minuut hard gewerkt.
Sommige honden wilden zelfs met beschadigde poten nog mee zoeken.
——————————————————————————–
maandag 21 augustus: Bevestiging dat gevonden lichaam Marijke Vervoort betrof.
Op 20 augustus 2006 heeft een schipper het lichaam van de sinds 4 juni vermiste vrouw in het Gjendemeer, 2 km ten westen van de plaats Memurubu, in het water aangetroffen. De vindplaats ligt 12 km onder het zoekgebied welke door het inzetteam van de RHWW werd doorzocht.
