Op zondagmiddag om ongeveer 16:00 uur SMS met de melding Jongetje 8 jaar oud wordt vermist in een bos bij Tilburg. Neen contact op met Louise. Ik belde louise en sprak bij ons gebouw aan de Westsingel af. Snel Ayka te eten gegeven mijn spullen gepakt ondertussen had Nel mijn eten klaar en ook ingepakt en dus met spoed onderweg naar de Westsingel. Bij de Westsingel aangekomen waren daar Louise, Gaby, Jan en John gezamenlijk pakte we bus in deden we de honden in de kennels en reden we met spoed naar het zoek gebied tijdens de rit met Jan als chauffeur maakte Louise en John aan de hand van de binnen gekomen gegevens van de Politie en de aangemelde vrijwilligers een zoekplan terwijl Gaby en ondergetekende de GPS gereed maakten voor gebruik.
In het zoek gebied aangekomen waren er al de nodige Honden Geleiders met hun honden en de Politie. De laatste gegevens werden er tussen de Politie en de inzetleiding uitgewisseld en de groepsleiders kregen hun informatie en instructies. Ondertussen heb ik Ayka inzet gereed plus rug enz. in orde gemaakt. Ik hoorde van mijn groepsleider in welke groep en bij welke geleiders we waren ingedeeld en dat we over 10 minuten zouden starten.
Op weg naar ons zoek gebied vroeg een collega honden geleider het volgende aan mij:
Jos, jij heb de zelfde auto als ik toch? Ik antwoordde hem met Ja alleen helaas met een lichtere motor. Jos wat is zijn verbruik? Ik antwoordde hem ongeveer 1 op 14 waarop hij zei ik heb nog 2 streepjes boven de rode streep en een Jerrycan á 5 liter kom ik daarmee thuis? Ik adviseerde hem om te gaan tanken en zei hem dat het niet goed was voor de motor om de tank leeg te rijden waarop hij zij, dat heb ik ook gehoord maar ben in de haast mijn portemonnee vergeten en die ligt op tafel maar ik denk wel dat ik thuis kom.
Op het moment dat we aan de rand van ons gebied waren aangekomen werden we terug geroepen, het jongetje was zelfstandig naar huis gelopen en zat bij de buren. Tijdens de weg terug nog een oefening voor de hondjes gedaan. Bij de bus aangekomen vertelde ik het verhaal aan John. Samen rekenden we snel uit dat hij met die hoeveelheid brandstof aan boord niet thuis zou komen. Maar helaas de collega was al vertrokken.
Nadat de nodige formaliteiten met de politie waren uitgewisseld konden we op weg naar huis maar een kleine 30 minuten ging bij één van ons de telefoon en er werden de volgende vragen gesteld:
Rijden jullie via Den Bosch naar huis? Antwoord was Ja. Zouden jullie dan mij en mijn hond mee kunnen nemen ik sta met mijn auto stil. Ik heb in plaats van de inhoud van mijn diesel Jerrycan de inhoud van mijn water Jerrycan in de tank van de auto gedaan kon nog wel effe rijden maar sta nu stil. Na een 20 minuten rijden kwamen we bij de auto aan. De hond lag rustig te slapen, de geleider stond naast zijn voertuig en keek er na. Wat nu? Meerijden was een optie maar je laat de auto achter en die moet dan weer worden opgehaald, enz. Iemand kwam op het idee, bel de ANWB.
Goedenavond ANWB alarm centrale, waar mee kan ik u helpen? Vroeg een lieve vrouwenstem: we zijn van een reddingshonden groep en staan met een auto stil want mijn collega heeft water getankt in plaats van diesel stotterde ik. Wat is uw lidmaatschap nummer ? Ik gaf het nummer door. Waar staat u? En gaf de locatie door. Mijn collega zal binnen een 1/2 uur bij jullie zijn zei de lieftallige dame en hing op.
Na 20 minuten kwam er een ANWB bus aan. De chauffeur sprong er vrolijk uit en vroeg ons wat er aan de hand was. Na uitleg van ons en een klein onderzoekje aan de motor zei de man: zo dat is een mooie uitdaging. Jullie doen goed werk nu aan ons de beurt om wat terug te doen. Ik bel mijn collega op of hij mee kan helpen, moet gek gaan als we dat motortje niet aan de praat krijgen. En ja hoor 1/2 uur later nog een ANWB bus en de heren trokken ten strijde met luchtkussens. Op een gegeven moment werd de wagen scheef gehouden om het water uit de tank en leidingen te laten lopen terwijl de hond rustig achterin de auto lag te slapen. Na 4 uur een ervaring rijker en een illusie armer (dat we binnenkort op water zouden kunnen rijden) reden we weer.
Jos Bakker
SAMEN STA JE STERK.
De beste jongen van de klas, met een kort lontje
